Het begin
Ard is van het delegeren...
”Ruud, wil je stukkie schrijven... enzovoort”
Het einde
”Ik heb van één tot half drie wakker gelegen, omdat jij je sleutel niet kon vinden...”
Wat zich in de tussentijd afspeelde:
Je zou maar organisator zijn van het belangrijkste evenement in Schagerbrug en dan precies tijdens de piek van de griepgolf. Dat had woensdag vooral gevolgen voor poule elf. Niet vreemd overigens, dat juist de poule van het getal der dwazen getroffen werd door afzeggingen. Het bijkans al kansloze duo Bruin/Janse - niet voor niets veroordeeld tot het minimum van elf caramboles - werd vervangen door Jan Bart van Duinen en Pieter Veldhuis. Aan de strijd bovenin veranderde dat natuurlijk niet veel, want het trio Stef Sneekes, Mark Sneekes en John de Putter bepaalde in deze volgorde op basis van het voor menige deelnemer ondoorgrondelijke moyennesysteem het virtuele erepodium.
Of Mark met zijn tweede plaats de eerste schifting gaat overleven, moet nog maar worden bezien. In ieder geval scoorde hij beter dan de runner up uit poule 4, waar Bert Meijering met zijn acht punten de eer moest laten aan Huub Tiebie. Terwijl zijn werkgever de laatste weken te kampen heeft met stroperig internetbankieren, verzekerde de goedlachse Tiebie zich probleemloos van een plek bij de laatste twintig. En dat terwijl de als Manke Nelis vermomde Jan Schop én hekkensluiter Jaap Bregman met hoogste series van zeven toch veel indruk maakten.
In poule vijf bewees Michel van der Wardt dat hij niet alleen héél lange stukjes over het biljarten kan schrijven, maar wel degelijk ook korte metten met zijn tegenstanders kan maken. Zijn moyenne van bijna 1,4 was veruit het hoogste van alle 24 deelnemers van deze avond. Als zijn pupillen van het Vesdo-keurkorps aan het einde van het seizoen eveneens op acht punten komen, is er nog kans op lijfsbehoud. Ook René Weijers kwam op acht punten uit, maar dat lijkt niet voldoende voor een plek in de volgende ronde.
Dat ligt anders in poule veertien waar Erik Kaag geen enkele nederlaag leed. Vader Ruud zag het frivole spel van junior één rondje aan en zag dat het goed was. Schrijver dezes rekende in een duel om de tweede plaats af met Danny Koops en heeft met zijn tien punten genoeg redenen gezien om voor de zaterdag in ieder geval maar vrij te vragen. Frank Verkaar nam geen enkel risico (’Ik moet zaterdag werken’, waar hebben we deze dooddoener eerder gehoord) en hoe Jeroen Benrath bij het voorspelen aan zijn veertien caramboles is gekomen, zal voor eeuwig een raadsel blijven.
Zeker is wel dat het gezellig was. Nu maar hopen dat ik mijn keu - hij ligt op het tafeltje links van de ingang - zaterdag weer heelhuids in handen krijg. Gelukkig had Monique er een een bandje om geplakt ter herkenning. Vooruitziende blik? Had ze beter om de huissleutel kunnen doen...