Dit seizoen mochten we nog een jaartje D1 blijven.
Helaas dit jaar zonder Jasmina. Hierdoor hadden we niet meer de luxe van 2 keepsters die elkaar konden afwisselen en vervangen.
Maura onze vaste keepster zit zo vol energie, die ze op doel niet altijd kwijt kan en wil vaak de tweede helft spelen. Dat gaf de coaches toch wat hoofdbrekens want niemand van de andere meiden wilde op doel. We hoopten door de meiden op de training afwisselend op doel te zetten ze enthousiast en wat zekerder onder de lat te krijgen. We hebben wel een paar keer een paar traantjes gezien voordat het keepersshirt aan getrokken was, maar eenmaal op doel deden jullie het allemaal heel goed. Dat wij langs de kant dan wel eens met kromme tenen zaten is begrijpelijk, maar winnen en ook verliezen doen we samen.
Dit jaar hadden we maar 1 wissel, wel lekker makkelijk voor Rob met wisselen, maar niet zo gezellig in je eentje op de bank.
Jullie hebben de coaches ontzettend geholpen door bijna nooit afbericht te doen. Er zijn er zelfs een paar geweest die met koorts en een paar paracetamol toch mee deden. Top hoor!!!
En in het geval dat het echt niet ging, dan wilde Isa Goossens supergraag meedoen. Hoe klein je ook nog bent, je hebt ons goed geholpen en je wordt vast net zo goed als, of zelfs beter dan je grote zussen.
Rosanne de trainster kon ook op het hele team rekenen. Jullie kwamen iedere week trouw trainen. Zelfs die keer dat het zó koud was dat Rosanne moest improviseren met loop- en sprongoefeningen omdat jullie vingers bijna bevroren waren.
Ja en die inzet zagen we terug in de ranglijsten.
Het herfstseizoen buiten werden we 2e net achter Zwaluwen. Achteraf bleek dat we alleen de wedstrijd tegen Zwaluwen hadden verloren, anders waren we kampioen geworden. Ik heb het verslag van deze wedstrijd er nog even bij gepakt en citeer:
“Deze wedstrijd was zoals ze het zeggen bloedstollend. De coaches en het publiek probeerden de ballen er wel in te schreeuwen, maar we hadden de pech dat het iedere keer lat, paal of net naast was. We hebben helaas verloren met 7-8”
We waren dus maar 1 doelpunt verwijderd van het kampioenschap…… Maar ja dat is ook sport!!
In de zaal hebben we ook heel goed gepresteerd, in december zijn we 3e geworden De tweede zaalperiode die tot maart liep zijn we, met alleen een verloren partij tegen ZAP (4-6) weer heel goede 2e geworden.
De laatste periode buiten, lieten we een paar puntjes liggen maar zijn we wederom 2e geworden. Het zou zo mooi geweest zijn……
Vooruit kijkend naar volgend seizoen, dan moeten we het helaas zonder Tess gaan doen. We vinden het allemaal heel jammer dat je stopt. Tess moet U weten, heeft al heel lang aangegeven dat ze wilde stoppen, maar desondanks bleef ze wel trouw iedere training en wedstrijd komen en zette ze zich voor 100% in. Een dikke pluim Tess!!!!
Komend seizoen geen wissel is een ongewenste situatie omdat er altijd iemand een keer ziek is of geblesseerd kan raken tijdens de wedstrijd.
Ondanks dat Isa af en toe heeft meegedaan, kan dat niet iedere week en daarom zijn we op zoek gegaan naar een andere oplossing.
En die hebben we gevonden. Drie meiden van Petten willen bij ons komen handballen en zelfs 1 keer in de week komen trainen. Natuurlijk moeten wij zorgen dat deze meiden en hun ouders zich bij ons thuis gaan voelen en daarom zullen we thuiswedstrijden tijdens het buitenseizoen in Petten gaan spelen. Dit vergt wat meer organisatie qua vervoer, maar we denken met deze meiden een mooie aanvulling bij ons team te krijgen.
Door de nieuwe leeftijdsindeling blijven we weliswaar volgend jaar D, maar zullen waarschijnlijk toch sterkere tegenstanders krijgen, dus met 3 wissels kunnen we misschien toch meedraaien in de top.
Wij willen alle meiden: Joël, Tess, Floortje, Jolien, Indy, Iris, Maura, Sophie en natuurlijk onze invalster Isa heel erg bedanken voor de fijne weekenden dat we jullie mochten coachen. Wij hebben het met jullie altijd heel gezellig gevonden en hopen dat volgend seizoen weer zal zijn.
De Coaches Paula en Rob.