Vesdo veteranen en Jelle ten Rouwelaar

Vesdo veteranen en Jelle ten Rouwelaar

Op vrijdagavond 30 augustus hebben de veteranen van Vesdo op het 35+ toernooi in Oudesluis een uitstekende indruk achtergelaten. Afgelopen voorjaar heeft dit 7-tal al 2 avonden gevoetbald bij Sint Boys en SRC. Ondanks het goede spel konden we nog geen overwinning bijschrijven. Daarmee is meteen duidelijk dat het afgelopen vrijdag niet alleen voor de gezelligheid ging maar ook om het resultaat. De selectieprocedure is een op dit niveau zeer gebruikelijke. Je hebt een lijst van ca. 20 mensen en diegene die beschikbaar zijn staan in de basis. Dit keer waren dit naast ondergetekende Danny Koops, Jasper de Kock, Richard de Vries, Peter Bakker, Gerard de Nijs en William Sintenie. Als voetballers zijn we natuurlijk allemaal op onze retour en inmiddels beland op een half veld. De achterliggende reden is natuurlijk het beperkt aantal beschikbare spelers en het enigszins gereduceerde loopvermogen.

Met Wim en Ruud hebben we een prima potentieel aan keepers en daar heeft Peter Bakker zich nu aan toegevoegd. Ook niet de minste. Hoewel we bij de vorige 2 sessies speelden met E-doelen hadden we bij Oudesluis de nog kleinere F-doeltjes. Hierdoor en door een paar uitstekende doelwachters waren de doelpunten natuurlijk extra duur. Het was dan ook niet verwonderlijk dat onze eerste 2 wedstrijden in een 0 – 0 gelijkspel eindigden. Belangrijk werd hierdoor om de laatste pot tegen KGB, ja inderdaad de opleidingsclub van de tweeling Frank en Ronald, met meer dan 3 goals te winnen. Tenminste als we de finale wilden halen en daar waren we het nog niet over eens. Immers het gerstenat lonkte en de avond was niet meer zo heel erg lang. KGB werd met 1 – 0 verslagen. Net niet genoeg dus. Het doelpunt kwam van de voet van mijn broer. Als broer en medespeler kon ik op het middenveld de bal onderscheppen en dan kijk je altijd onmiddellijk of er familie vrijstaat. Die krijgen nu eenmaal de voorkeur. Sorry Danny, maar daar is niets aan te doen. Prachtige goal overigens, lekker in het dak van het doel geschoten. Onze eerste overwinning was een feit en we konden eindelijk onder het genot van een biertje de week en de wereldproblemen door te nemen.
Thuisgekomen kon in nog net één eredivisiesamenvatting kijken. Deze week namelijk mijn favoriete affiche NAC – NEC !!! (overigens net zo favoriet als NEC – NAC). Ik hoop altijd op een 0 – 0 want dat staat zo mooi, maar een 1 – 1 is natuurlijk ook prachtig.

Jelle ten Rouwelaar

De competitie is nog maar net begonnen en er kan gelukkig nog veel gebeuren maar NAC en NEC staan nu op plaats 17 en 18. Ik vrees degradatie van één van de twee en zal het dan komende jaren moeten doen zonder deze derby. Gelukkig heeft de club uit Breda Jelle ten Rouwelaar. Jelle staat al 6 jaar te keepen voor NAC en al die tijd zonder blessures. Jelle is, zoals zijn naar doet vermoeden, een Fries en een echte Fries heeft geen blessures. Jelle is op 24 december 1980 geboren in Joure en 1,86 m. lang. In het bezit van het gen dat roodhaar genereert en heeft een prachtige onverzettelijke kop. Jelle gaat niet veinzen dat hij niet verder kan door een blessure. Jelle denkt laat al die toneelspelers maar schmieren met hun ingebeelde pijn ik doe gewoon wat er van mij wordt verlangd. Zo goed mogelijk dat doel schoon houden, mijn stinkende best doen. Als aanmoediging zou ik willen zeggen: “hou ze tegen Jelle en hou NAC in de eredivisie en als het niet lukt speel dan volgend seizoen bij Heereveen” Het moge duidelijk dat Jelle door al deze ingrediënten mijn favoriete keeper van het betaalde voetbal is.
Wil ik initiatief nemer van het veteranen voetbal Gerard Swart nog even bedanken en hoop het nog eens mee te maken dat we zij aan zij in het rood-wit mogen strijden.

Ben Sintenie