Uitgerekend bij de vereniging waar Gerry Mühren van 1989 t/m 1996 in zijn nadagen speelde trokken de 35 plussers van Vesdo vrijdag 20 september voor de 4e keer dit jaar hun voetbalschoenen aan. Gerry was de dag daarvoor overleden en ik vermoed dat Gerard en ik de enige van ons team waren die op die bewuste april avond in 1973 voor de TV gekluisterd zaten. Het was de verjaardag van Johan Cruijff en Ajax speelde in het Bernabeustadion tegen Real de halve finale van de Europacup I. Ik denk niet dat wij ons meteen realiseerde dat hier historie werd geschreven. Na een cross pass van Suurbier vanaf de rechterkant ving Gerry de bal met zijn linkervoet op om hem vervolgens nog 4 keer hoog te houden. Het was voorbij voor ik er erg in had, maar ik heb het daarna nog vele malen teruggezien. Het was het bewijs van de suprematie van Ajax begin jaren zeventig.
Afgelopen zaterdag verbond Bert Wagendorp in de Volkskrant die tijd met de huidige tijd en hielp ons er aan herinneren dat de Nederlandse regering toen ook een besluit moest nemen tot de aanschaf van straaljagers. Geen JSF maar 102 F16 toestellen. Saillant detail is dat de minister van oorlog in die jaren Henk Vredeling heette. Dit terzijde, want de lezers zullen ongetwijfeld willen weten hoe de Vesdo veteranen het er vanaf brachten afgelopen vrijdag. In ieder geval was geen sprake van suprematie maar wel van een ongelooflijk spelplezier. Natuurlijk blijft het doel winnen,maar dat kan nu eenmaal niet altijd.
De selectie had ook dit keer weer een andere samenstelling. Voor mij was de meest opvallende debutant de broer van Danny Koops. Deze dubbelganger, Dennis, bleek uitstekend te kunnen keepen. Gerard Swart was deze keer ook van de partij en dat was hij ook wel aan zijn stand verplicht. Waren al zijn afzeggingen echt nodig of zat er iets anders achter? Misschien bang om het niveau niet meer aan te kunnen? Gelukkig kunnen alle speculaties overboord. Gerard draaide en combineerde als in zijn beste dagen. Soepel en altijd aanspeelbaar, overzicht en als het nodig was even aan de noodrem. De derde debutant was Koos Borst die het zeer verdienstelijk deed op de rechterkant.
We moesten 3 nederlagen incasseren, maar konden desondanks terugkijken op een bijzonder plezierige avond met uitstekend combinatievoetbal. In elke wedstrijd wisten we te scoren waardoor er toch steeds weer iets te vieren viel. Het kan natuurlijk niet tippen aan de successen Gerry, maar het is uiteindelijk toch allemaal maar relatief. Er is bij ons geen sprake van een crisis en we gaan het in Oktober wel even rechtzetten.
Ben Sintenie