Voor vier biljarters vielen hun aspiraties, hoop op glorie en succes maandagavond al aan diggelen. Tegen twaalf uur middernacht kwam de boodschapper van het onheil op hun af met het zwartgele vaantje en de afscheidswoorden. Erwin van der Wal bedankte de sportieve strijders uit poule 14 voor hun aanwezigheid en dappere pogingen, maar John de Putter, Ruud Jager, Monique Janse en Ton van Loon wisten wat het betekende. Gewogen en te licht bevonden voor de dorpsstrijd. Gelukkig bleef niemand van hen met lege handen, ieder had op z’n minst één partij gewonnen. Ton van Loon had daar wel een heel aparte strategie voor bedacht. Had hij met bril al zijn partijen verloren, tegen Monique Janse besloot hij resoluut zijn kijkglazen op tafel te leggen. Prompt liep het als een speer. Voor Ton een teken dat hij alles voortaan wat meer op instinct moet doen.
Bij Stef Broersen lag het niet aan het instinct. Met de volle twaalf punten uit zes partijen is het duidelijk wat hij wil. ,,Ja, je kan wel schrijven dat ik titelaspiraties heb. Ik hoop dat ik in de halve finale tegen Bart Dignum mag en hem uitschakel.” Wie denkt dat het puur door Stef zelf komt, dat hij de maximale score heeft behaald, is bij toernooidirecteur Helwig aan het verkeerde adres: ,,Ik heb Stef aan het begin van het toernooi een keu verkocht. En nu haalt hij deze prestaties. Toeval denk je? Vorig jaar had ik Bart Dignum een keu verkocht en hij werd kampioen!” Tsja, daar is geen speld tussen te krijgen. ,,Nou, er was wel iets met die keu hoor”, weet Stef nog. ,,Was ie hem niet kwijt ofzo en speelde hij een partij met een andere keu?” Wij weten het niet, maar we willen de illusie van Mirko dat hij heeft bijgedragen aan het succes van de biljarters niet ontnemen.
Terug naar de maandagavond. Eigenlijk was het een soort Lady’s Night. Drie van de vier deelnemende vrouwen kwamen in actie. Speelden Janse en Sandra Weij een rol in de marge, Joke Weij kende vooral tegen Arjan Ligthart een dijk van een partij. Met vier punten uit drie wedstrijden is zij nog volop in de race voor de volgende ronde. Arjan Ligthart bezorgde Jan Schop in de eerste partij de schrik van zijn leven, toen hij na de na de rake acquitstoot van de leraar een serie van negen op tafel legde. Overigens bood dat nauwelijks garanties, want Arjan had nog flinke moeite om de overige elf caramboles bijeen te schrapen voordat Jan zijn aantal had. In poule 8 gaat Ard Rus met zes punten aan de leiding. Nadat hij zaterdagavond vooral Sytse heeft lastig gevallen aan de bar moest hij maandagavond toch echt aan de slag. Met succes dus. Benieuwd of hij dat niveau vrijdagavond kan vasthouden!
In poule vier leverde Roel Veenstra de opvallendste prestaties. Hij won al zijn drie partijen, waarvan de laatste twee met een door Jack Ruiter aangebrachte blauw gekleurde krijtstip onder zijn kin. Jan Hopman presteerde met vier uit drie, net als Wim Vonk, ook keurig. Bij zijn laatste partij eindigde Jan met een serie van zeven, zijn opponent in verwarring achterlatend.
In poule 12 kan het nog alle kanten op. Peter Bakker leidt weliswaar met 5 uit 3, maar Ronald Koster en Jan Wolthuis zitten op het vinkentouw en ook Leon van de Velden heeft met 3 uit 3 nog alle kansen. Voor Jeffrey Ehrensperger en Sandra Weij wordt het met 2 en 0 punten nog lastig.
Het laatste woord is aan de directeur zelf: ,,Ik heb stoten van malloten gezien vanavond”, aldus Mirko zonder man en paard te willen noemen. Ook wil hij niet doorvertellen van wie de volgende legendarische uitspraak was: ,,De volgende bal neuk ik erop, want het trekken lukt ook al niet…”
We verheugen ons op het vervolg van deze nu al bijzondere edities van het kampioenschap van Schagerbrug.
Monique Janse
